Daar stond ik dan, begin augustus 2007, eindelijk klaar en volledig uitgerust om de strijd aan te binden met de elementen. Ready to go, up and away, zuidwaarts, het plan om slechts tot stilstand te komen voor we de Middellandse Zee insukkelen.
Zuid-West-Engeland. Zo dichtbij en toch zo genegeerd. Zoveel moois dat verborgen ligt in de plooien van dit duizendjarige rijk. Zomaar, wachtend om ontdekt te worden door twee motorrijders die hun moderne neus volgen: een TomTom 550.
Marokko. Zo ver weg (Afrika!) en toch zo dichtbij, want op een boogscheut van Spanje. Bekend, want er wonen toch zoveel Marokkanen in ons landje, en toch zo onbekend, want het is écht wel hélemaal totaal niet zoals Europa. De tijd is aangebroken om dit gat in onze cultuur op te vullen, dus we sjorren alles bij elkaar en bereiden ons voor op stof, véél stof.
March Moon Rally: een evenement in Wales, maart 2011, georganiseerd door een ludiek persoon dat over fenomenale rijkwaliteiten beschikt, met daarbovenop een encyclopedische kennis van alle mogelijke "green lanes" in Wales. We schrijven ons in met onze zware 950cc Adventures, en merken ter plaatse dat 90% van de deelnemers met kleine 250cc crossmachientjes deelneemt. Dat belooft.
Roemenië, een bergstreek uitgeroepen tot een land, waar de Middeleeuwen nog volop aan de gang zijn. Waar nog geen Roemeens equivalent bestaat voor het woord "euronormen". Waar nog geen bedrijf is dat een monopolie heeft op verbodsbordjes. Waar men niet naar boven zigzagt, maar gewoon recht naar boven gaat. Dáár gaan we heen.
Of ik niet eens wou gaan spelen in de Vogezen, met mijn primitieve BMW R80GS? Welja, waarom niet? Pipi Langkous indachtig, "wat we nog niet gedaan hebben, moeten we toch kunnen?", sjorden we de moto's op de aanhangwagen vast en begaven ons richting Vervrozen Gezen.